سوره اسراء / آيه 82:

«وَ نُنزِّلُ مِنَ الْقُرْءَانِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَ رَحْمَةٌ لِّلْمُؤْمِنِينَ وَ لا يَزِيدُ الظلِمِينَ إِلا خَساراً»؛ (و از قرآن، آنچه شفا و رحمت است براي مؤمنان، نازل مي‌كنيم؛ و ستمگران را جز خسران (و زيان) نمي‌افزايد.)

مى دانيم شفاء، معمولا در مقابل بيماري ها، عيب ها و نقص ها به كار مي رود. بنابر اين نخستين كارى كه قرآن در وجود انسانها ايجاد مي كند همان پاك سازى از انواع بيماري هاى فكرى و اخلاقى فرد و جامعه است.

پس از آن مرحله رحمت فرا مي رسد كه مرحله تخلق به اخلاق الهى و جوانه زدن شكوفه هاى فضائل انسانى در وجود افرادى است كه تحت تربيت قرآن قرار گرفته اند.

به تعبير ديگر شفا، اشاره به پاك سازى و رحمت، اشاره به نو سازى است.

منبع:

تفسير نمونه ج12 ص237