ج. دعا يا ذكر خداوند متعال به هر لغتى كه مخصوص نمازگزار باشد، در بين نماز‌ اگر چه به عربى نباشد، مانعى ندارد؛ ولى خلاف احتياط است. خلاصه اين كه: بنابر اظهر جايز است، اگر چه احوط مواظبت بر عربيّت است. (جهت اطلاع بيشتر به مسأله‌ى 932 رساله رجوع شود: «٩٣٢» دعا يا ذكر خداوند متعال به هر لغتي كه مخصوص نمازگزار باشد، در بين نماز، اگرچه به عربي نباشد، مانعي ندارد، ولي خلاف احتياط است، حتي در قنوت. ولي بنابر احتياط واجب ذكرهاي مستحبي ركوع، سجود و تشهد را به غير عربي نخواند.)
پي نوشت :
استفتاءات ( آيت الله بهجت )؛ ج 2 ، احكام نماز ، افعال نماز ، سجده ، س 2114.