عده ‏اى در بازار هستند كه پول را به صورت قرض بهره‏ دار مى‏ دهند، به اين ترتيب كه: پدر من كه يك نبات ريز است اگر بخواهد از آنها قرض بگيرد مى ‏گويند شكر يك ماه يا چند ماه تو را (تعداد ماه بستگى به پول در خواستى دارد) صادر مى ‏كنيم و مثلا پنج ماه بعد به اين مقدار مى ‏فروشيم. البته مقدار اضافه شده متناسب با پول، اضافه و يا كم مى‏ شود و معيّن است آيا اين پول حكم رشوه دارد؟

اين نحو معامله كه براى فرار از رباى قرضى است باطل است و پول گيرنده فقط عين همان پول را ضامن است. و اگر شكر را ارزان بخرد و بعد از مدّتى به شخص سومى به گرانتر بفروشد مانع ندارد.
پي نوشت:
امام خمينى(ره)، استفتائات، ج ‌2، احكام معاملات، حيله هاي ربوي، س 156