يكي از حوادث خارق‌العاده‎اي كه گزارش مختصر آن در بسياري از منابع تاريخي آمده و عالم بزرگ جهان اسلام مرحوم قطب الدين راوندي به‌تفصيل از آن سخن گفته است، دست يا قلمي آهنين است كه در برابر مأموراني كه سر امام را به شام مي‌بردند، از ديوار برآمد و شعر زير را در نكوهش كشندگان امام حسين†، با خون بر روي ديوار نوشت:
أتَرجُوا اُمَّةٌ قَتَلَتْ حسيناً شفاعةَ جَدِّه يومَ الحِساب[1]
«آيا امتي كه حسين را به قتل رساند، به شفاعت جدش در روز حساب اميدوار است؟»
بيشتر منابع نوشته‎اند: چون مأموران ابن‌زياد چنين معجزه‎اي را براي سر امام ديدند، سر را رها كرده، پا به فرار گذاشتند[2] و سپس برگشتند.[3]

پي نوشت: ---------------------------
[1]. همان، ص93؛ محمدبن‌سليمان كوفي، مناقب الامام امير المؤمنين علي بن‌ ابي ‎طالب، ج2، ص583؛ ابن‌مغازلي، مناقب علي بن‌ ابي ‎طالب، ص388.
[2]. طبراني، المعجم الكبير، ج3، ص123؛ شجري، الامالي الخميسية، ج1، ص185؛ ابن‌عساكر، تاريخ دمشق الكبير، ج14، ص233؛ ا‌بن‌شهرآشوب، مناقب آل ‌ابي ‎طالب، ج4، ص69؛ ابن‌نما، مُثير الاحزان، ص96.
[3]. طبراني، المعجم الكبير، ج3، ص123؛ ا‌بن‌شهرآشوب، مناقب آل ‌ابي ‎طالب، ج4، ص69؛ ابن‌عساكر، تاريخ دمشق الكبير، ج14، ص233.