با هشت شرط، مسافر بايد نماز ظهر، عصر و عشا را شكسته بجا آورد؛ يعني دو ركعت بخواند :
شرط اول: آن كه سفر او كمتر از هشت فرسخ شرعي نباشد.
شرط دوم: آن كه از اول مسافرت قصد پيمودن هشت فرسخ را داشته باشد.
شرط سوم: آن كه در بين راه از قصد خود برنگردد.
شرط چهارم: آن كه پيش از رسيدن به هشت فرسخ، قصد عبوراز وطن خود را نداشته باشد، يا ده روز يا بيشتر در جايي نماند.
شرط پنجم: آن كه براي كار حرام سفر نكند.
شرط ششم: آن كه از صحرانشين هايي نباشد كه دربيابان ها گردش مي كنند و هر جا آب و خوراك براي خود و حشمشان پيدا كنند مي مانند و بعد از چندي به جاي ديگر مي روند.
شرط هفتم: آن كه شغل او  مسافرت نباشد.
شرط هشتم: آن كه به حدّ ترخّص برسد، يعني از وطنش يا از جايي كه قصد كرده ده روز در آنجا بماند به قدري دور شود كه ديوار شهر را نبيند و صداي اذان آن را نشنود.

پي نوشت:

توضيح المسائل مراجع، ج1، م 1272