شخصى يك ماه قبل از فوتش مبلغ صد هزار تومان نزد فردى مى‏ گذارد و وصيّت مى ‏كند كه از اين پول ده سال نماز و روزه- احتياطا- بخريد و بقيّه را خرج مسجد كنيد، در همان لحظه از شخصى مى‏ پرسد: نماز و روزه ده سال چقدر مى ‏شود؟ مى ‏گويند چهل هزار تومان؛ شخص موصى مى ‏گويد پس بقيّه (شصت هزار تومان) را براى مسجد خرج كنيد. حالا پس از پنج سال متوجّه مى ‏شوند كه ده سال نماز و روزه استيجارى شصت يا هفتاد هزار تومان شده است؛ در اين صورت آيا بايد ده سال نماز بخوانيم و مبلغ كسرى را از مسجد پس بگيريم؟ (در حالى كه پنجاه هزار تومان را به مسجد داده ‏ايم) يا اين كه بايد كمتر از مقدار فوق نماز بخوانيم (به اندازه چهل هزار تومان) و ده هزار تومان باقيمانده را به مسجد بدهيم؟

بايد بر طبق وصيّت ده سال نماز اجير بگيرند بقيّه را صرف مسجد نمايند.
پي نوشت:
امام خمينى(ره)، استفتائات، ج ‌2، وصيت، موصي به، س 16