شخصى وصيّت نموده كه ثلث ما ترك او را مصرف كنند و موارد مصرف را تعيين كرده (كه عبارت است از واجبات و مستحبّات مثل نيابت حجّ، خمس، زكات، صوم، صلاة و مخارج مجلس ترحيم و امثال اينها) و باقيمانده ثلث را با نظريه وصىّ و قيّم در امور خيريّه مصرف كنند. طبق وصيّت مرحوم عمل شده و آنچه از ثلث باقى مانده بيست هزار تومان است، و از ما ترك يك منزل مسكونى كه وارثين در آن زندگى مى ‏كنند. وصىّ مى ‏گويد: "اين منزل را مي ‏فروشم و در مكان ديگر به قيمت نازلتر براى صغار ميّت منزلى مى‏ خرم، تا در نتيجه طبق وصيّت بيست هزار تومان در امور خيريّه مصرف شود" قيّم كه جدّ صغار است مى ‏گويد: "صغار مخارج يوميّه ندارند، و بعضى‏ شان به مرض سل مبتلى هستند، و منزل مسكونى وارثين در جنب منزل قيّم است، و اگر بچّه‏ ها در مكان ديگر بروند خصوصا صغارشان مبتلا به فساد أخلاق و عدم تربيت دينى مى‏ شوند، بايد ورثه صغار در همين منزل بمانند به إجازه كبار، و اگر شرع مقدّس إجازه بدهد دو اطاق از منزل إجاره داده شود و صرف إعاشه صغار و مريضي شان‏ بشود به عنوان صرف امور خيريّه حسب الوصيّه مرحوم". ضمنا معلوم بوده باشد كه دوازده هزار تومان از قيمت منزل را بعضى از وارثين كه حقّ خودش هست مى‏ خواهد (كه جمعا با باقيمانده ثلث كه بايد صرف امور خيريّه شود 32 هزار تومان مى‏ شود) از مقام اقدس حضرت عالى درخواست داريم حكم الهى ‏اش را بيان فرمائيد.

در صورتى كه صغار ورثه نياز داشته باشند جائز است باقيمانده ثلث بعنوان خيرات به آنها داده شود، و در هر صورت فروش خانه بدون رضايت ورثه يا ولىّ شرعى آنها جائز نيست.
پي نوشت:
امام خمينى(ره)، استفتائات، ج ‌3، احكام ارث، س 3