شخصى است كه به طور معمول از شخص ديگر فرشهايى را به عنوان امانت مى‏ گرفته و براى او مى ‏فروخته و اين عمل به مدت پنج سال ادامه داشته، البته فرشها در صورت عدم فروش به صاحبش برمى‏ گشته. در سفر آخر كه از اصفهان به منظور فروختن فرش به تهران مى ‏رفته از آنجا كه فرشها به علت گرانى به فروش نرفته ناچار از تهران عازم اصفهان شده تا اين كه فرشها را به صاحبش برگرداند به طور معمول هنگامى كه بليط گرفته و مى ‏خواسته سوار ماشين شود فرشهاى خود را به شاگرد ماشين تحويل داده و به او سفارش حفاظت آنها را كرده است. هنگامى كه ماشين به اصفهان مى ‏رسد شاگرد ماشين انكار كرده كه اصلا چنين فرشى در ماشين نبوده. با توجه به اينكه شاگرد و راننده و صاحب ماشين پس از صحبتها حاضر شدند كه نفرى پنج هزار تومان بدهند و بابت اين پول به صاحب فرش چك داده‏ اند. آيا اين شخص امانت فروش با توجه به اينكه كمال جديّت در حفاظت فرشها را داشته نسبت به فرشها براى صاحبش ضامن است يا نه؟

اگر از طرف مالك مجاز در نقل فرش بوده و در حفظ آن كوتاهى نكرده ضامن نيست.
پي نوشت:
امام خمينى(ره)، استفتائات، ج ‌2، وكالت، س 6