آيات عظام امام، تبريزى، سيستانى، فاضل، نورى و وحيد: خير، جايز نيست بيشتر از مقدار قرض، از او دريافت كند.

 آيات عظام بهجت و خامنه ‏اى: خير، طلبكار تنها بايد اصل طلب خود را دريافت كند و حق ندارد قيمت كاهش ارزش پول را بگيرد ; مگر آنكه فاصله طولانى و تفاوت فاحش باشد كه در اين صورت بنا بر احتياط واجب، بايد مصالحه كنند.

 آيةاللَّه صافى: خير، جايز نيست بيشتر از مقدار قرض از او دريافت كند ; ولى اگر قرض ‏دهنده، مطالبه مى‏ كرده و قرض گيرنده با وجود قدرت بر پرداخت بدهى خود، كوتاهى كرده است ; بايد ضرر قرض دهنده را از اين جهت جبران كند و احتياط آن است كه با هم مصالحه كنند.

 آيات عظام مكارم و نورى: اگر فاصله زمانى به قدرى زياد باشد كه ارزش پول فوق ‏العاده كاهش يابد - به طورى كه در نظر عرف اداى قرض محسوب نشود (مانند بدهكارى‏ هاى مربوط به ده، بيست سال قبل ) - بايد معادل روز در نظر گرفته شود و يا لااقل مصالحه گردد.

منبع:

امام، استفتاءات، ج 3، احكام مهريه، س 17 ; آيت الله سيستانى، Sistani.org، مهريه و قرض ; آيت الله خامنه‏ اى، اجوبة الاستفتاءات، س 1772 ; آيت الله فاضل، جامع ‏المسائل، ج 1، س 1177 و 1490 و 1031 ; آيت الله  نورى، استفتاءات، ج 2، س 446 ; آيت الله  تبريزى، استفتاءات، س 1649 و 1263 و دفتر: آيات عظام بهجت، و وحيد.

آيت الله خامنه‏ اى، استفتاءات، س 227 . آيت الله صافى، جامع الاحكام، ج 2، س 1965. آيت الله نورى، استفتاءات، ج 1، س 636 و 637 و آيت الله مكارم، استفتاءات، ج 1، س 659 657.