سال ولادت حضرت قاسم به‌طور دقيق معلوم نيست. برخي نوشته‌اند او در هنگام شهادت به سن بلوغ نرسيده بود؛[1] ولي يكي از منابع سنش را شانزده سال نقل كرده است.[2] قول دوم آن است كه قاسم در سال 44 قمري در مدينه متولد شده است و تا زمان شهادت پدرش امام حسن(ع) در سال 50 قمري،[3] يعني تا شش‌سالگي، تحت نظر پدر بزرگوارش پرورش يافته و پس از آن، طبق وصيت پدرش به امام حسين(ع) ‌ـ مبني‌بر اينكه همة فرزندان و خاندانم را به تو مي‏ سپارم؛ پس نسبت به آنها پدري كن‌ـ[4] تحت سرپرستي عموي بزرگوارش قرار گرفته است.

قاسم را جواني زيباچهره و ماه‌روي توصيف كرده‌اند.[5]
قاسم هنگام هجرت امام حسين(ع) از مدينه به مكه و سپس از مكه به كربلا، در كنار عموي بزرگوارش بود و در روز عاشورا پس از كسب اجازه از ايشان عازم ميدان رزم شد. او با سن كمش مبارزه چشمگيري كرد و سرانجام به خيل شهداي كربلا پيوست.

پي نوشت: ----------------------
[1]. ابن‌سعد، «ترجمة الحسين و مقتله»، فصلنامة تراثنا، ش10، ص183.
[2]. ابن‌فندق، لباب الأنساب، ج1، ص401.
[3]. خطيب بغدادي، تاريخ بغداد، ج1، ص150. برخي منابع سال 49 (بلاذري‌، انساب الاشراف، ج3، ص299ـ300) و برخي ديگر سال 51 (ابوالفرج اصفهاني، مقاتل الطالبيين، ص79؛ خطيب بغدادي، تاريخ بغداد، ج1، ص151) نيز نوشته‌اند.
[4]. شيخ‌ طوسي، الامالي، ص160.
[5]. طبري، تاريخ الامم و الملوك، ج5، ص447؛ ابوالفرج اصفهاني، مقاتل ‌الطالبيين، ص88؛ شيخ مفيد، الإرشاد، ج2، ص107.