«سعه صدر» به معناي داشتن روح بزرگ است كه همچون لاستيك تراكتور از امواج رد شود و تاب بر ندارد در حالي كه افراد عادي مثل لاستيك دوچرخه، با اولين موج تاب بر مي دارد.

حضرت علي عليه السلام مي فرمايد:« آلَهٌ الرياسه سعه الصَدر »[1] شرط لازم براي پذيرش هر مسئوليتي، سعه صدر است.

دعاي حضرت موسي عليه السلام پس از رسيدن به مقام نبوت، سعه صدر بود كه از خداوند خواست:( رَب أشَرح لي صَدري ) [2]. البته موسي از خدا درخواست كرد و خدا به او عطا نمود، ولي خداوند قبل از اينكه پيامبر درخواست كند، به او سعه صدر داد و فرمود:( ألم نَشرَح لك صَدرك ) [3].

منابع:

1- نهج البلاغه ، حكمت 176
2- سوره طه ، آيه 27
3- سوره انشراح ، آيه 1

(كتاب پرسش هاي مهم پاسخهاي كوتاه.حجةالاسلام قرائتي سوال38)