يكى از نمازهاى مستحبى «نماز غفيله» است كه بين نماز مغرب و عشا خوانده مى‏ شود. درباره نماز غفيله امام صادق عليه السّلام فرموده اند:«هر كس بين نماز مغرب و عشا اين دو ركعت نماز را بخواند، خداوند آن چه سؤال كند را به او عطا مى‏ نمايد.»[1]، هم چنين از پيامبر خدا ( صلّي الله عليه و آله ) نقل شده: «در ساعت غفلت اگر دو ركعت نماز -هر چند خفيف و مختصر خوانده شود خداوند آن شخص را اهل دار كرامت (بهشت) قرار مى ‏دهد.»[2]
گفتنى است كه كلمه غفيله از ماده غفلت است و علّت اين كه اين نماز را غفيله مي گويند، به خاطر اين است كه ساعت غفلت (بين مغرب و عشا) خوانده مى ‏شود؛ زيرا معمولاً در اين ساعت شيطان سعى مى‏ كند افراد را از ياد خدا و فضيلت وصف‏ ناپذير نافله غافل نمايد.

درباره كيفيت نماز غفيله گفتني است:

در ركعت اوّل بعد از حمد، به جاى سوره اين آيه را بگويد:«وَ ذَا النُّونِ إِذْ ذَهَبَ مُغاضِباً فَظَنَّ أَنْ لَنْ نَقْدِرَ عَلَيْهِ فَنادى‏ فِى الظُّلُماتِ أَنْ لا إِلهَ إِلاَّ أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّى كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ. فَاسْتَجَبْنا لَهُ وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِى الْمُؤْمِنِينَ».

در ركعت دوم نيز بعد از حمد اين آيه را بخواند:«وَ عِنْدَهُ مَفاتِحُ الْغَيْبِ لا يَعْلَمُها إِلاَّ هُوَ وَ يَعْلَمُ ما فِى الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ وَ ما تَسْقُطُ مِنْ وَرَقَةٍ إِلاَّ يَعْلَمُها وَ لا حَبَّةٍ فِى ظُلُماتِ الْأَرْضِ وَ لا رَطْبٍ وَ لا يابِسٍ إِلاَّ فِى كِتابٍ مُبِينٍ».

و در قنوت آن بگويد:«اللَّهمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ بِمَفاتِحِ الغَيْبِ الَّتى لا يَعْلَمُها اِلاّ انتَ أَنْ تُصَلِّىَ عَلى‏ مُحَمَّدٍ و آلِهِ و اَنْ تَفْعَلَ بى‏ كَذا و كَذا» [ و به جاى اين كلمه حاجت خود را ذكر و سپس بگويد: ]«اللَّهُمَّ أَنْتَ وَلىُّ نِعْمَتى وَ الْقادِرُ عَلى‏ طَلِبَتى‏ تَعْلَمُ حاجَتى‏ فَأَسْئَلُكَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ و آلِهِ - عَلَيْهِ وَ عَليهِمُ السَّلامُ - لَمَّا قَضَيْتها لى». مى‏ توان نماز غفيله را به جاى دو ركعت نافله نماز مغرب به جاى آورد[3].

پي نوشت :
[1] - وسائل الشيعه، ج 8، ص 121
[2] - همان، ص‏120
[3] - توضيح ‏المسائل مراجع، م 775، آيت ‏الله نورى، توضيح‏ المسائل، م 776، آيت‏ الله وحيد، توضيح ‏المسائل، م 781؛ دفتر آيت‏ الله خامنه‏ اى.
كتاب پرسش ها و پاسخ هاي نماز، سيد حسن موسوي (مركز تخصصي نماز)