مردى هستم متأهّل و ساكن تهران، ده سال است ازدواج كرده‏ ام، همسرم أهل تبريز مى‏ باشد، به خاطر مسؤوليّتهاى شغلى در تهران إمكان سكونت در تبريز را ندارم، همسرم نيز مائل به سكونت در تهران است، ولى وابستگي هاى قومى و تعهّدات فرهنگى او را وادار نموده كه نتواند در تهران و در منزل شوهرش اقامت گزيند، در طول ده سال گذشته اين دوري ها، ناراحتي هاي بسيار براى ما ايجاد كرده و باعث اختلال فكرى و روحى من و همسرم گرديده است، حلّ شرعى اين مسأله را بيان فرمائيد؟

اگر منزل مسكونى شما در تهران موافق شأن همسرتان باشد متابعت در سكنى بر او لازم است، و در صورت تخلّف، ناشزه محسوب مى‏ شود، مگر اينكه انتخاب مسكن براى زن در ضمن عقد شرط شده باشد.
پي نوشت:
امام خمينى(ره)، استفتائات، ج ‌3، ازدواج و مسائل مربوط به آن، سكني و نفقه، س 22