زنى كه زائيدن او نزديك است (ماه هاي هشت و نه) و روزه براى خودش يا حملش ضرر دارد ، روزه بر او واجب نيست ولي بايد بعدا آن را قضا كند و براى هر روز يك مُد طعام (۷۵۰ گرم نان يا ماكاروني يا آرد) بابت كفاره به فقير دهد .

واما زنى كه در ماه هاي آخر بارداري نباشد (از ماه اول تا اخر ماه هفتم) اگر روزه براي او يا حملش ضرر داشته باشد يا اينكه سبب افتادن وي در مشقتي كه عادتا قابل تحمل نيست گردد روزه بر او واجب نيست و بايد قضا نمايد و كفاره ندارد.

پي نوشت:

پايگاه اطلاع رساني حضرت آيت الله سيستاني، بخش روزه باردار، س4