2. توجه به رفتار: با توجه كردن به رفتار فرزندان، استعدادهاي آن ها شناخته مي شود. آموزگاري، شاگرد تنبلي را پند مي داد و پيامدهاي تنبلي را برايش تشريح مي كرد. ناگهان متوجه شد كه شاگرد، ضمن گوش دادن، با ذغالي روي ميز، صورت انساني را نقاشي مي كند و فهميد كه در زمينه نقاشي استعداد دارد. مطلب را با والدين او در ميان گذاشت و با شكوفايي آن استعداد، در رشته نقاشي سرآمد روزگار شد.

3. توجه به توانمندي: ميزان توانمندي فرزند در دروس گوناگون مدرسه نيز مي تواند گوياي استعداد او باشد؛ گرچه هميشه اين گونه نيست و گاهي به رغم عدم استعداد در يك درس، با « تلاش فراوان» به نمره خوب دست مي يابد.

4. توجه به علاقه مندي: با توجه كردن به علاقه مندي هاي كودكان و نوجوانان نيز مي توان به استعداد آن ها پي برد.

سرگرمي آندره آس وزاليوس، پزشك معروف آلماني در دوران كودكي، تشريح حيوانات و پرندگان بود. والدين آندره با توجه كردن به اين علاقه او دريافتند كه در زمينه پزشكي استعداد دارد و زمينه هاي شكوفايي آن را فراهم ساختند. 

شارل دولينه، گياه شناس بزرگي شد. او هرگاه در كودكي گريه مي كرد، مادرش گلي به دستش مي داد و آرام مي گرفت.

 

مركز پاسخگويي به سوالات ديني انوار طاها.