دوستى با كسى كه مسلمان است و فرايض دينى خود را نظيرنماز و روزه انجام مى ‏دهد، ولى اعتقادى به ولايت فقيه و رهبرى امام خمينى و به دولت جمهورى اسلامى ايران ندارد و طرز فكر التقاطى دارد، آيا لازم است با مباحثات، امر به معروف و نهى از منكر را انجام داد؟ يا قطع رابطه كنيم؟‏
او را ارشاد نمائيد.
پي نوشت:
امام خميني(ره)، استفتائات، ج1، احكام امر به معروف و نهي از منكر، س 8