حضرت خديجه عليهاالسلام در 24 سال زندگي مشترك با پيامبر گرامي اسلام، خدمات بسياري براي آن بزرگوار و دين اسلام انجام داد. حمايت‏هاي مالي، روحي، عاطفي از حضرت محمد صلي‏ الله‏ عليه‏ و‏آله، تصديق و تأييد پيامبر در روزگاري كه هيچ كس تأييدش نمي‏ كرد و ياري ايشان در برابر آزار مشركان، گوشه‏ هايي از اين خدمات ارزشمند است. حضرت خديجه عليهاالسلام پس از ازدواج با پيامبر، دارايي‏ اش را به ايشان بخشيد تا آن را هرگونه مي‏خواهد مصرف كند.[1] رسول گرامي اسلام در اين زمينه مي‏فرمايد: «هيچ ثروتي به اندازه ثروت خديجه عليهاالسلام براي من سودمند نبود».

حضرت خديجه عليهاالسلام ، اين بانوي بزرگوار نه تنها از عمق جان به رسالت پيامبر ايمان آورد، بلكه او را در برابر سختي‏ ها و تكذيب مشركان و بدخواهان ياري داد. تا زنده بود، اجازه نداد آزار و شكنجه مشركان بر رسول خدا صلي‏ الله‏ عليه ‏و‏آله سخت آيد. هنگامي كه رسول الله صلي‏ الله ‏عليه‏ و‏آله با باري از مصيبت و اندوه به خانه مي‏ آمد، خديجه او را دلداري مي‏ داد و نگراني را از ذهن و خاطرش مي ‏زدود.

او اولين زني‏ بود كه به اسلام گرويد;[2] چنان كه علي‏ بن ابي‏طالب (ع) اولين‏ مردي بود كه اسلام آورد. اولين زني كه نماز خواند، خديجه بود. او انساني روشن بين و دور انديش بود. با گذشت، علاقه‏ مند به‏ معنويات، وزين و با وقار ، معتقد به حق و حقيقت و متمايل به‏ اخبار آسماني بود . همين شرافت براي او بس كه همسر رسول خدا (ص) بود و گسترش اسلام به كمك مال و ثروت او تحقق يافت.

خديجه از كتب آسماني آگاهي داشت و علاوه بر كثرت اموال و املاك، او را «ملكه بطحاء» - يعني پادشاه حجاز- مي‏ گفتند. از نظر عقل و زيركي نيز برتري فوق العاده ‏اي داشت و مهمتر اينكه حتي قبل از اسلام وي را«طاهره‏» و «مباركه‏» و «سيده زنان‏» مي‏ خواندند.

جالب اين است او از كساني بود كه انتظار ظهور پيامبر اكرم (ص) مي‏ كشيد و هميشه از «ورقه‏ بن نوفل» و ديگر علما جوياي نشانه‏ هاي‏ نبوت مي‏ شد. اشعار فصيح و پر معناي وي در شان پيامبر اكرم (ص) از علم و ادب و كمال و محبت او به آن بزرگوار حكايت مي‏ كند.

خديجه، در عصر جاهليت «طاهره» خوانده مي‏ شد. همچنين منابع كهن درباره او نوشته‌اند: رسول خدا خديجه را دوست داشت و به او احترام مي‏ گذارد و در بعضي كارها با او مشورت مي‏ كرد. او وزير صدق و راستي بود[3] و نخستين زني است كه به پيامبر ايمان آورد و پيامبر تا وقتي‏ كه خديجه زنده بود، هرگز همسر ديگري برنگزيد. تمام فرزندانش بجز ابراهيم از خديجه بودند.

 

پي نوشت: ----------------------

[1] . سيد محسن امين، سيره معصومان، مترجم حجتي كرماني، تهران، سروش، 1376، ج5، ص18.

[2] . رسول جعفريان، سيره رسول خدا، قم، دليل ما، 1383ش، ص235.

[3] . سبط بن جوزي، شرح حال و فضائل خاندان نبوت، مترجم محمد رضا عطايي، مشهد، آستان قدس، 1379ش، ص400.