مطلوب [نه لزوم]، بالاتر بودن سن پسر است و اگر برعكس، شود، به عللى مشكلاتى را پديد خواهد آورد:

1. بلوغ جنسى زودتر دختر: با توجه به بلوغ جنسى زودتر دختر بهتر است زودتر از پسر به نياز او پاسخ داده شود و راه اين پاسخگويى، ازدواج زودتر خواهد بود كه لازمه ‏اش ازدواج در سنين پايين‏تر و كمتر از پسر است.
2. بلوغ فكرى زودتر دختر: با توجه به اين كه دختر زودتر از پسر به بلوغ فكرى مى‏ رسد، بالاتر بودن سن او در ازدواج، سبب بُعد فكرى آن دو مى‏ شود؛ در حالى كه زن و مرد بايد قرب فكرى داشته باشند.
3. كاهش شادابى با زايمان: زايمان در سنين بالا از نشاط و شادابى زن مى‏ كاهد و اگر سن مرد كمتر باشد، ممكن است كم‏ نشاطى زن، او را دچار مشكل كرده، به سوى ديگران بكشاند.
4. كاهش هورمون‏ هاى جنسى زن: هورمون‏ هاى جنسى زنان از حدود پنجاه سالگى به بعد كاهش مى‏ يابد؛ حال آنكه در مردان اين گونه نيست و اگر سن زن در ازدواج بالا باشد نمى ‏تواند نيازهاى جنسى همسر خود را تأمين كند و ممكن است مرد به خطا رود.
5. پيشگيرى از اثبات اقتدار مرد: اگر سن زن بالاتر باشد، ممكن است نقش مادر را براى شوهر خود ايفا كند و با اين كار جلو اقتدار او را بگيرد كه اين مسأله براى مرد خوشايند نيست.
6. عدم پذيرش خانواده‏ ى پسر: به طور معمول، خانواده ‏ى پسر به ويژه مادر او به چنين ازدواجى راضى نمى‏ شود و اگر به رغم ميل باطنى‏ اش به چنين ازدواجى رضايت دهد، از عروسش حمايت نخواهد كرد كه براى دختر بسيار رنج ‏آور است.
7. عدم پذيرش عرف: عرف جامعه، ازدواج دختر و پسر با اين شرايط را نمى‏ پذيرد. مطلوب اين است كه وقتى زن و مرد در جامعه حضور مى‏ يابند و كنار هم راه مى‏ روند، ديگران آنان را زن و شوهر بدانند و نه...
 

پي نوشت:

بخش مشاوره- مركز پاسخويي انوار طه