در حدود چهارده سال قبل، از قوچان محل تولدم به مشهد و بعد از يك سال به تهران آمده و استخدام شدم. و بعد از هشت سال جهت كار به بندر عباس منتقل شدم. و دوباره بعد از سه سال به تهران برگشتم. و در يكى از خانه‌هاى سازمانى مسكن گزيدم. با توجه به اينكه در گذشته تهران را وطن خود قرار داده، و از زادگاه خود اعراض وطن نمودم و قصد دارم منزلى كه حدودا شش كيلومتر با محل كارم فاصله دارد تهيه نمايم، در ضمن منزل كنونى من با محل كارم در حدود دو كيلومتر فاصله دارد، لطفا بفرماييد: آيا در منزل كنونى حكم مسافر را دارم؟ در اين صورت كه حكم مسافر را داشته باشم، آيا در صورت قصد ده روز كردن و صبح به محل كار رفتن و بعد از ظهر برگشتن، اين قصد را از بين نمى‌برد؟ حكم نمازها و روزه‌هاى گذشته چه‌ صورتى پيدا مى‌كند؟

جواب:

در محل فعلى در فرض مرقوم حكم مسافر داريد و چنانچه محل سكونت با محل كار در يك محله محسوب باشد قصد ده روز در يك محله صحيح است و نماز و روزه تمام است، ولى اگر دو محله محسوب باشد، با فرض خروج روزانه از منزل به محل كار قصد اقامت صحيح نيست و نماز و روزه قصر است و نمازهاى گذشته اگر مخالف وظيفۀ مقرره انجام شده قضاء دارد.

پي نوشت:

امام خميني(ره)، استفتائات، ج1، احكام نماز، احكام مسافر، قصد اقامت، س348