خلفاى معاصر با دوران امامت آن حضرت عبارتند از: 
وليد بن عبدالملك (8696)؛ سليمان بن عبدالملك (9699)؛ عمر بنعبدالعزيز(99101)؛ يزيد بن عبدالملك (101105)؛ هشام بن عبدالملك (105125)؛
وليد بن عبدالملك 
پس از مرگ عبدالملك فرزندش وليد به خلافت رسيد. در زمان حكومت او مرزهاى سرزمين اسلام توسعه يافت و بخش هايى از هند، كابل ، كاشغر و طوس و... به كشور پهناوراسلامى پيوست . دامنه فتوحات تا اندلس پيش رفت و نيروهاى نظامى اندلس از نيروهاى تحت فرماندهى موسى بن نصير، فرمانده سپاه اسلام ، شكست خوردند و اندلس (112)تحت سيطره مسلمين در آمد. اما عناصر خون آشامى چون حجّاج در حكومت او صاحب قدرت بودند و جنايات خود را در پرتو خلافت و حكومت او عملى مى ساختند. حجّاج بيست سال قدرت را در دست داشت . كسانى كه با شكنجه هاى او كشته شدند، جدا از آنانى كه در جنگ ها كشته شدند، صد و بيست هزار نفر بودند(113). در دوران حكومت وليد، سعيدبن جبير آن شخصيت ارزشمند شيعه ، به جرم طرفدارى از مكتب اهل بيت به شهادت رسيد. علّت شهادت امام سجّاد سمّى بود كه به اشاره وليد به حضرت داده شد. وليد در 43 سالگى پس از نه سال و هشت ماه حكومت مُرد.

سليمان بن عبدالملك 
سليمان فرصت پيدا نكرد تا ظلم و ستم را آن گونه كه پيشينيانش عملى ساختند، به جامه عمل آورد ولى در حدّ خود دست به ظلم و جنايات زد و در پر خورى كم نظير بود؛مانند گرگى كه پس از روزگارى گرسنگى به طعمه اى دست يافته بود. تنها چيزىكه به آن فكر نمى كرد، مردم و اسلام و دين و قرآن بود.
در عصر سلميان امر امامت پنهان بود و شيعيان نمى توانستد به طور آشكار با امام باقرعليه السلام ارتباط علنى داشته باشند و پيروان خاندان پيامبر در اين دوران بهشدّت تحت فشار بودند.

عمر بن عبدالعزيز
بعد از سليمان ، عمر بن عبدالعزيز به خلافت رسيد و او در دوران خلافتش ‍ گام هاى مثبتى در كاستن از فشارهاى سياسى اجتماعى شيعه واهل بيت برداشت . چون عمر بن عبدالعزيز درسال 99 هجرى به خلافت رسيد، طى بخشنامه اى دستور داد لعن على عليه السلام ازمنابر برداشته شود و فدك را به فرزندان فاطمه سلام الله عليها باز گردانند هرچند جانشينان معصوم پيامبر، حكومت او را مجاز و شرعى نمى دانستند و از اين رو، او نيز  جزو طاغوتيان شمرده مى شود، ولى امام باقرعليه السلام مى فرمود: ((عمر بن عبدالعزيز نجيب دودمان بنى اميه است .)) حكومت عمر بن عبدالعزيز حدود دو سال بود و گفته اند بنى اميّه او را مسموم كرده اند.

يزيد بن عبدالملك 
پس از مرگ عمر بن عبدالعزيز، يزيد بن عبدالملك به خلافت رسيد و در 29 سالگى درحالى كه چهار سال و يك ماه حكومت كرده بود، در گذشت . دوران حكومت او يكى ازسياه ترين ادوار حكومت بنى اميه محسوب مى شود. يزيد بن عبدالملك ، كه پروده دامان امويان بود، دشمنى عميقى نسبت به امام باقرعليه السلام و خاندان او داشت .(داستان دلباختگى او به معشوقه اش (حبابه ) نشانگر عمق فاجعه حكومت ناصالحان برسرنوشت مسلمانان است . او پس از مرگ معشوقه اش ‍ بدن وى را آنقدر نگه داشت تا بوى تعفّن از آن ظاهر شد. پس از دفن معشوقه با فاصله كمى مرگ يزيد بن عبدالملك فرارسيد.
هشام بن عبدالملك 
با مرگ يزيد عبدالملك ، برادرش هشام بن عبدالملك بر مسند خلافت نشست . او مردى خشن ،درشت خو و مال اندوز بود.او حدود بيست سال حكومت كرد دوره و زمان جنايت و استبداد او بيش تر بود و روزگار خلافت وى سختترين دوره براى امام باقرعليه السلام بود، زيرا در دوره خلفاى قبلى ، آن امام از مدينه به ساير شهرها جلب و احضار نشد.(121) و نيز شيعيان در عصر او در تنگناى سختى بودند به طورى كه به عنوان نمونه شخصيت بزرگ شيعه و محدث با ورع و زاهد جابر بن يزيد جعفى به فرمان امام باقرعليه السلام ماءمور به تقيّه مى گردد و سوار چوبى مى شود و در كوچه هاى كوفه مى چرخد و خود را به ديوانگى مى زند تا جانش ‍سالم بماند و زيد بن على بن الحسين را بعد از شهادت ، در حالى كه عريان بود، به دار كشيدند و اين نمايانگر شدّت عداوت هشام نسبت به آل على عليه السلام است  

منبع:زلال معرفت (پژوهشى در زندگانى امام محمد باقر عليه السلام )
نام مؤ لف : محمد باقر طاهرى