در يكى از شهرهاى آمريكا برادران ايرانى از عربهاى مسلمان گوشت به اصطلاح ذبح اسلامى مى‏ خريدند ولى بعدا معلوم شده كه خود عربها از گوشت ذبح شده يهوديها استفاده مى‏ كنند و با استفاده به آيه‏ اى از قرآن (سوره مائده، آيه 4) مى‏ گويند كه ما مى‏ توانيم از ذبح اهل كتاب استفاده كنيم لطفا:
1- در مورد اين آيه توضيح بفرماييد و در اين صورت رابطه ما با كسانى كه از اين گوشتها استفاده مى‏ كنند از نظر پاكى و نجسى چگونه است؟
2- آيا از كنسروهاى ماهى در آمريكا در صورتى كه نمى‏ دانيم‏ كه آيا ماهى فلس دار است يا نه و همچنين صد در صد نمى‏ دانيم كه ماهى را زنده از آب گرفته‏ اند يا نه اگر چه به احتمال بسيار زيادى مى‏ توان گفت كه ماهى زنده از آب گرفته شده است مى‏ توان استفاده نمود يا خير؟
3- بعضى از دانشجويان مثلا پول شهريه يا پول تلفن يا پول بيمارستان و يا پولهايى از اين قبيل را به خارجيها پرداخت نمى‏ كنند و حتى گاهى مثلا پول اتوبوس را هم نمى‏ دهند و مى‏ گويند كه اينها از كشور ما خورده‏ اند اين پول متعلق به خود ماها است، آيا از جهت شرعى بايد كليه بدهى‏ ها را به خارجيها (مسيحيان، يهوديان و غيره) پرداخت؟
4- هنگام وضو در منازل و دستشوئى‏ هايى كه قبلا خارجيها از آنها استفاده نموده‏ اند معمولا ترشحاتى به بدن و يا مثلا از زمين به پاهاى انسان مى‏ رسد با توجه به اينكه معمولا هر روز سطح زمينها و دستشوئيها را با مواد مايعى فقط يك بار تميز مى‏ كنند آيا اين ترشحات نجس است؟
جواب: ‏
 1- ذابح بايد مسلمان باشد و منظور از طعام در آيه شريفه حبوب به خصوص گندم است و گوشتى كه ذابح آن غير مسلمان است در حكم ميّته است و نجس و نجس كننده است.
2- اگر يقين نداريد كه از اب، زنده اخراج شده يا در خارج آب زنده اخذ شده بايد از آن اجتناب كنيد.
3- بدهى را بايد اداء كرد.
4- اگر يقين به نجاست محلى كه از آنجا ترشح مى‏ شود داشته باشيد بايد از آن اجتناب شود مگر آنكه ترشح از آب لوله باشد.
پي نوشت:
امام خمينى(ره)، استفتائات، ج ‌2، صيد و ذباحه، صيد و ذبيحه بلاد كفر، س 20