جوانى به خواستگارى دخترى مى‏ رود (كه برادر او عضو بسيج است و حدود پنج ماه است كه به اسارت متجاوزين بعثى در آمده) خانواده دختر جواب مى‏ دهند: "از دين و أخلاق يا لحاظ ديگر شما راضى هستيم و خود دختر نيز همين طور، ولى براى انجام اين پيوند بايد صبر كنى تا اسير جنگى ما (برادر دختر) برگردد" و اين أمر باعث انجام نشدن ازدواج مى ‏گردد آيا از نظر شرعى درست است كه خانواده دختر صبر كنند تا اسير آنان آزاد شود؟
‏
اختيار با پدر دختر است، مگر آنكه دختر ميل به ازدواج داشته باشد و پسر حاضر نباشد صبر كند و پدر اگر فعلا موافقت نكند خوف آن باشد كه بعدا خواستگارى كه كفو دختر باشد پيدا نشود، در اين صورت ولايت پدر ساقط است.
پي نوشت:
امام خمينى(ره)، استفتائات، ج ‌3، ازدواج و مسائل مربوط به آن، اذن ولي در ازدواج باكره، س 11