محل تولد من شهر کاشمر است و از سال 1345 هجرى شمسى تا سال 1369 ساکن تهران بوده ام و آن جا را وطن براى خود انتخاب کردم، و مدت سه سال است که همراه با خانواده ام براى ماموريت ادارى به بندرعباس آمده و کمتر از يک سال ديگر به شهر تهران که وطن من است، باز خواهم گشت. با توجه به اين که در مدتى که در بندرعباس هستم، هر لحظه امکان دارد براى مأموريت به شهرهاى تابع بندرعباس بروم و مدتى در آن جا بمانم و زمان مأموريت هاى ادارى هم که به من ارجاع مى شود، قابل پيش بينى نيست، خواهشمندم اولاً: حکم نماز و روزه مرا بيان فرماييد.

ثانياً: با توجه به اين که در اغلب اوقات يا در بعضى از ماه هاى سال براى چند روز در مأموريت ادارى به سر مى برم، آيا کثير السفر محسوب مى شوم يا خير؟

ثالثاً: با توجه به اين که همسرم خانه دار و متولد تهران است و با من به بندرعباس آمده و ساکن آن شده است، حکم شرعى نماز و روزه وى چيست؟

جواب:

نماز و روزه شما در محل کار فعلى تان که وطن شما نيست، حکم نماز و روزه مسافر را دارد، يعنى نماز شکسته است و روزه تان صحيح نيست، مگر آن که در آن جا قصد اقامت ده روز کنيد و يا در هر ده روز حداقل يک بار به خاطر کارى که مربوط به وظيفه شما است، مسافرت نماييد؛ و اما همسرتان که در محل کار همراه شما است، اگر قصد اقامت ده روز کرده باشد، نماز وى تمام و روزه اش صحيح است و در غير اين صورت نمازش شکسته است و نمى تواند روزه بگيرد.

پی نوشت:

آیت الله خامنه ای، اجوبة الاستفتائات، احکام نماز، قصد اقامت و مسافت شرعى‏، س669