خواهرم مدتى است با مردى ازدواج کرده که نماز نمى خواند و چون هميشه در جمع ما حضور دارد، مجبور به صحبت و معاشرت با وى هستم و گاهى بنا به درخواست خودش او را در بعضى از کارها کمک مى کنم، سؤال من اين است که آيا شرعاً براى من سخن گفتن با وى و معاشرت و يارى کردن او جايز است؟ و نسبت به او چه تکليفى دارم؟

جواب:

بر شما به جز مداومت بر امر او به معروف و نهى وى از منکر، در صورت تحقق شرايط آن، چيزى واجب نيست، و معاشرت و يارى کردن او اگر سبب تشويق بيشتر او بر ترک نماز نباشد، اشکال ندارد.

پی نوشت:

آیت الله خامنه ای، اجوبة الاستفتائات، امر به معروف و نهي از منكر، مسائل متفرقه امر به معروف و نهى از منکر، س1077