شغل ما دامدارى است که چهارپايان خود را در يکى از جنگل ها مى چرانيم و بيشتر از پنجاه سال است که به اين کار مشغول هستيم، سندى نزد ما وجود دارد که دلالت مى کند که ما از طريق ارث مالک شرعى اين جنگل هستيم، سند مزبور هم يک سند قانونى است، به علاوه اين جنگل ها وقف اميرالمؤمنين و سيدالشهداء و ابوالفضل العباس(سلام الله عليهم اجمعين) است، و دامداران ساليانى است که در اين جنگل زندگى مى کنند و خانه هاى مسکونى و زمين هاى زراعى و بستان دارند. اخيراً جنگلبانان تصميم گرفته اند ما را از آن اخراج نموده و بر آن مسلط شوند، آيا آنان حق اخراج ما را از اين جنگل دارند؟

جواب:

از آن جايى که شرعاً صحّت وقف متوقف بر سابقه ملکيت شرعى است، همان گونه که انتقال از طريق ارث هم متوقف بر مالکيت شرعى مورّث است، لذا جنگل ها و چراگاه هاى طبيعى که تا به حال ملک کسى نبوده است و هيچ گونه سابقه احيا و آباد کردن در آن ها وجود ندارد، ملک اختصاصى کسى محسوب نمى شود تا وقفيّت آن صحيح باشد يا از طريق ارث انتقال يابد. به هر حال هر مقدار از جنگل که به صورت مزرعه يا مسکن و مانند آن احيا شده و ملک شرعى گرديده، اگر وقف باشد، حق تصرّف در آن با متولّى شرعى آن است و اگر وقف نباشد حق تصرّف در آن با مالک آن است، و اما آن مقدار از جنگل و مراتع که به صورت جنگل طبيعى يا مرتع طبيعى باقى مانده است، از انفال و اموال عمومى است و اختيار آن بر اساس مقررات قانونى، با دولت اسلامى است.

پی نوشت:

آیت الله خامنه ای، اجوبة الاستفتائات، احکام خمس، انفال، س1046