«سحر» در اصل به معنى هر كار و هر چيزى است كه مأخذ آن، مخفى و پنهان باشد،ولى در زبان روزمره، به كارهاى خارق العاده اى مى گويند كه،با استفاده از وسائل مختلف انجام مى شود.گاهى صرفاً جنبه نيرنگ،خدعه، چشم بندى و تردستى دارد.گاهى از عوامل تلقينى در آن استفاده مى شود.
گاه از خواص ناشناخته فيزيكى و شيميائى بعضى از اجسام و مواد.گاه از طريق كمك گرفتن از شياطين.و همه اينها در آن مفهوم جامع لغوى درج است.در طول تاريخ به داستان هاى زيادى در زمينه سحر و ساحران برخورد مى كنيم، و هم اكنون در عصر ما كسانى كه دست به اين گونه كارها مى زنند، كم نيستند، ولى چون بسيارى از خواص موجوداتى كه در گذشته بر توده مردم، مخفى بود در زمان ما آشكار شده است، و حتى كتاب هائى در زمينه آثار اعجاب انگيز موجودات مختلف نوشته اند، قسمت زيادى از سحرهاى ساحران از دستشان گرفته شده است.مثلاً در شيمى امروز، اجسام بسيارى را مى شناسيم كه وزنشان از هوا سبكتر است، و اگر درون جسمى قرار داده شوند، ممكن است آن جسم به حركت درآيد و كسى هم تعجب نمى كند، حتى بسيارى از وسائل بازى كودكان امروز شايد در گذشته يك نوع سحر به نظر مى رسيد!امروز در سيرك ها نمايش هائى مى دهند كه شبيه سحر ساحران گذشته است.با استفاده از چگونگى تابش نور، آينه ها، خواص فيزيكى و شيميائى اجسام، صحنه هاى غريب و عجيبى به وجود مى آورند كه گاه دهان تماشاچيان از تعجب باز مى ماند.البته، اعمال خارق العاده مرتاضان، آن خود داستان ديگرى دارد، كه بسيار شگفت انگيز است.در هر حال، سحر چيزى نيست كه وجود آن را بتوان انكار كرد، يا به خرافات نسبت داد، چه در گذشته و چه در امروز.نكته قابل توجه اين كه: سحر در اسلام، ممنوع، و از گناهان كبيره است; چرا كه در بسيارى از موارد، باعث گمراه ساختن مردم، تحريف حقايق و متزلزل ساختن پايه عقائد افراد ساده ذهن مى شود، البته، اين حكم اسلامى مانند بسيارى از احكام ديگر، موارد استثناء نيز دارد، از جمله، فرا گرفتن سحر، براى ابطال ادعاى مدعيان دروغين نبوت، و يا براى از بين بردن اثر آن در مورد كسانى كه از آن آسيب ديده اند.
منبع:

تفسير نمونه، جلد 13، صفحه 266.