حجاب تا چه حد در رسيدن به معنويت مي تواند موثر باشد؟
? معنو يت حقيقي، جز در قرب به خداوند تعالي نيست. و براي قرب به خداوند بايد دو محور كلي را مد نظر قرار داد:

1-قرب و دوستي خداي تعالي با اطاعت از فرامين او حاصل مي شود:
در قرآن، نشانه حقيقي دوست داران خدا، اطاعت از دستورات پيامبر (ص) شمرده شده است:

قُلْ إِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُوني‏ يُحْبِبْكُمُ اللَّهُ وَ يَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَحيمٌ؛(آل عمران/31) بگو: اگر خدا را دوست مى‌‏داريد از من پيروى كنيد تا او نيز شما را دوست بدارد و گناهان تان را بيامرزد، كه آمرزنده و مهربان است.

خداي تعالي ملاك قرب به خدا را ايمان و عمل صالح معرفي مي كند:

وَ ما أَمْوالُكُمْ وَ لا أَوْلادُكُمْ بِالَّتي‏ تُقَرِّبُكُمْ عِنْدَنا زُلْفى‏ إِلاَّ مَنْ آمَنَ وَ عَمِلَ صالِحاً؛(سباء/37) اموال و اولاد تان چيزى نيست كه شما را به ما نزديك سازد. مگر آنان كه ايمان آورده‏اند و كارهاى شايسته كرده‏‌اند.

2- رابطه دنيا و نزديك شدن به خداي تعالي، رابطه شرق و غرب است. كه نزديك شدن به يكي، به معناي دور شدن از ديگري است.
حضرت علي (ع) مي فرمايند: إِنَّ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةَ عَدُوَّانِ مُتَفَاوِتَانِ وَ سَبِيلَانِ مُخْتَلِفَانِ فَمَنْ أَحَبَّ الدُّنْيَا وَ تَوَلَّاهَا أَبْغَضَ الْآخِرَةَ وَ عَادَاهَا وَ هُمَا بِمَنْزِلَةِ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ وَ مَاشٍ بَيْنَهُمَا كُلَّمَا قَرُبَ مِنْ وَاحِدٍ بَعُدَ مِنَ الْآخَرِ وَ هُمَا بَعْدُ ضَرَّتَانِ؛ دنياى (حرام) و آخرت، دو دشمن متفاوت، و دو راه جداى از يكديگرند، پس كسى كه دنيا پرست باشد و به آن عشق ورزد، به آخرت كينه ورزد و با آن دشمنى خواهد كرد. و آن دو همانند شرق و غرب از هم دورند، و رونده به سوى آن دو، هر گاه به يكى نزديك شود از ديگرى دور مى‏گردد، و آن دو همواره به يكديگر زيان رسانند.( نهج البلاغه، حكمت 103)
خلاصه اين دو در يك كلام " تقوا " است. و بسيار روشن است كه رابطه تقوا و حجاب چگو نه است. حجاب يكي از دستورات خداي متعال است كه بدون رعايت آن، نمي توان ادعاي قرب به او يا معنويت را نمود.
و طبيعتا كسي كه محافظتي از حجاب خود ندارد، غالبا به فكر جلب توجه نامحرمان و خودآرائي است. چگونه كسي مي تواند همه توجه خويش را منعطف به خدا بكند و در صدد كسب معنو يات باشد، اما همه را ببيند؛ به جز خداي تعالي؟ در صدد كسب رضايت غير مشروع نامحرمان بر بيايد و رضايت خدا را از بين ببرد؟ يا نفس اماره خو يش را پروار كند، اما نتيجه جهاد اكبر و مبارزه با نفس، كه همان معنويت است را طالب باشد؟