مجازات اعمال بر سه قسم است:

اوّلين اثر، قرار دادى است؛ يعنى اگر كسى شراب بخورد، بايد هشتاد تازيانه بخورد، اگر كسى عمداً بدون عذر از روي بي اعتنايي در ماه رمضان، در ملأ عام روزه بخورد، بايد 25 تازيانه ‏اش بزنند و ... اين‏گونه جزاها كه در دنيا معيّن شده، براى صلاح عامّه است، هم خود فرد وهم اجتماع تا به ديگران سرايت نكند.

قسم دوّم از مجازات و كيفرهاى گناه، آثار وضعى آنهاست؛ يعنى علّت و معلول و اثر و مؤثّر؛ مثلًا كسى كه شراب بخورد از آثار وضعى آن اين است كه مست مى‏ شود. شعور از كفش مى ‏رود، همچنين از آثار وضعى انواع مرض هايى است كه به واسطه شرابخوارى مبتلا مى ‏شود، اين بيماري ها كه در تمام اعضا و حواس خواهد بود، اثر وضعى شرابخوارى است.
                        
قسم سوّم، عذاب آخرتى است. اگر كسى شراب بخورد، وارد محشر كه مى ‏شود به حال مستى است و پانصد سال در عذاب است. (انسان براى انجام) بعضى از گناهان، هزار سال در عذاب است وبراى بعضى ديگر، صد هزار سال، تا برسد به «خلود» يعنى در آتش ماندن هميشگى.

منبع:

آيت الله دستغيب، مجموعه آثار، پرسش ها و پاسخ ها، ص 73.