مهم‏ترين قسمت در فرايند خواستگارى (دوره نامزدى) گفت ‏و گوى دختر و پسر است كه متأسفانه به گونه ‏اى بايسته و شايسته به آن توجه نمى‏ شود. گاهى خود دختر و پسر از آن غفلت مى‏ كنند و در مواردى خانواده ‏ها به ويژه خانواده دختر با آن به مخالفت برمى ‏خيزند.
در برخى از مناطق كشور اصلا اجازه گفت ‏وگو به دختر و پسر نمى ‏دهند. در مناطقى ديگر، حداكثر زمان گفت‏ و گو 15 تا 20 دقيقه و آن هم فقط يك بار است. در خانواده ‏هايى اجازه مى‏ دهند؛ ولى حتما بايد در حضور بزرگ‏ترها باشد يا نگهبانى را براى آنان قرار مى ‏دهند كه جالب نيست. بهتر است گفت‏ و گوى دختر و پسر در حضور ديگران نباشد تا آرامش كافى داشته باشند. صحبت اول در محل مطالعه و زندگى دختر و گفت ‏وگوى دوم در اتاق پسر باشد، بدين ترتيب هر دو با ديدن تابلو نوشته‏ ها، پوسترها و كتاب‏ هاى مورد مطالعه، تا حدودى با علايق، سلايق و افكار هم آشنا مى ‏شوند. اما دختر و پسر تحت فشار نظارت ديگران نمى‏ توانند درست گفت‏ وگو كنند. گاهى اجازه مى‏ دهند؛ اما با تذكرهاى پياپى مبنى بر تمام كردن آن دختر و پسر را دچار اضطراب مى‏ كنند.
دليل مخالفت برخى خانواده ‏ها شايد اين باشد كه دين مقدس اسلام، اين‏گونه ارتباطات را نمى ‏پسندد؛ در حالى كه اسلام با گفت ‏و گوى دختر و پسر نامحرم و خلوت آنان با رعايت ضوابط شرعي مخالفتي ندارد. 

مردها  مى توانند با نامحرم با شرايط ذيل صحبت كنند: 1. به قصد لذت و ريبه نباشد؛ 2. با اين صحبت كردن به گناه آلوده نشوند.[1]

خانم‏ ها مى‏ توانند با نامحرم صحبت كنند مشروط به آن كه: 1. به قصد لذت و ريبه نباشد؛ 2. صداى خود را ترقيق و تلطيف نكنند (كش‏دار و با كرشمه سخن نگويند)؛ 3. خوف افتنان ( فتنه و آشوب) نباشد.[2]

همچنين نگاه كردن آنان به يك‏ديگر با رعايت ضوابط شرعي مخالفتي ندارد.  اگر خانم مسلمان كاملا حجاب خود را رعايت كرده باشد، نگاه كردن به وجه و كفين (صورت و دست‏ ها) براى مرد با شرايط ذيل اشكال ندارد: 1. وجه و كفين، زينت نشده باشد؛ 2. نگاه به قصد لذت و ريبه نباشد.[3] اگر زن و مرد نامحرم در محل خلوتى باشند كه كسى آن‏جا نباشد و ديگرى هم نتواند وارد شود، چنانچه بترسند كه به حرام بيفتد، بايد از آن‏جا بروند و ماندن آن‏ها در آن مكان حرام است. به ويژه اگر اين ارتباطات به قصد ازدواج باشد.
در مواردى تعصب ‏ها و غيرت‏ هاى بيجا مانع است در حالي كه اگر به پيامدهاى منفى حذف گفت ‏وگو در خواستگارى و در نتيجه ناكامى در ازدواج دو جوان توجه شود، از اين تعصب‏ هاى بيجا دست برخواهند داشت.
گفت‏ وگو را جدى بگيريد. خجالت نكشيد و رودربايستى نداشته باشيد. تمام سؤالاتى را كه در زندگى آينده شما تأثيرگذار است ار طرفتان بپرسيد؛ همان‏گونه كه اگر در جلسه خواستگارى، پدر خانواده حضور نداشته باشد، حتما علت عدم حضور او را سؤال مى‏ كنيد و همان طور كه از دانشكده محل تحصيل طرف و از وضعيت اشتغال او مى ‏پرسيد.

پي نوشت:

[1] سيد مسعود معصومى، احكام روابط زن و مرد، ص 137.

[2]  همان، ص 141 و 142.

[3]  همان، ص 36.

[4]  همان، ص 160.

حجت الاسلام دهنوي.