مرحوم صدوق در کتاب علل الشرايع درمورد مقام و منزلت علمي حضرت زهرا سلام الله روايتي معتبر ذکر کرده است که در آن امام صادق (عليه السلام) مقام علمي مادرشان را بيان مي کند.
حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ مَاجِيلَوَيْهِ رَحِمَهُ اللَّهُ قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى الْعَطَّارُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ صَالِحِ بْنِ عُقْبَةَ عَنْ يَزِيدَ بْنِ عَبْدِ الْمَلِكِ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ: لَمَّا وُلِدَتْ فَاطِمَةُ ع أَوْحَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَى مَلَكٍ فَأَنْطَقَ بِهِ لِسَانَ مُحَمَّدٍ فَسَمَّاهَا فَاطِمَةَ ثُمَّ قَالَ إِنِّي فَطَمْتُكِ بِالْعِلْمِ وَ فَطَمْتُكِ عَنِ الطَّمْثِ ثُمَّ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ ع وَ اللَّهِ لَقَدْ فَطَمَهَا اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى بِالْعِلْمِ وَ عَنِ الطَّمْثِ بِالْمِيثَاقِ.
محمّد بن على ماجيلويه رحمة اللَّه عليه مى‏گويد: محمّد بن يحيى عطّار، از محمّد بن حسين، از محمّد بن صالح بن عقبه، از يزيد بن عبد الملك از حضرت ابى جعفر (عليه السلام) نقل كرده كه آن حضرت فرمودند: هنگامى كه حضرت فاطمه عليها السّلام متولّد شدند خداوند به فرشته‏ وحى فرمود كه بر زبان حضرت محمّد صلّى اللَّه عليه و آله جارى كند؛ نام آن مولود را فاطمه گذارد، سپس فرمود: تو را به واسطه علم از جهل جدا کردم و از آلودگى مبري داشتم.
سپس حضرت امام باقر (عليه السلام) فرمودند: به خدا سوگند، خداي تبارك و تعالى، به واسطه علم، فاطمه عليها السّلام را از جهل و نيز به واسطه عهد و ميثاق از رجس و آلودگى دور کرد.[1]
در اين روايت شريف امام باقر عليه السلام به خدا سوگند ياد مي کند که فاطمه زهرا سلام الله موجودي است که از جهل وآلودگي مبرا است.

حسين بن عبد الوهاب در كتاب عيون المعجزات به نقل از سلمان روايت نموده است:
و روي عن حارثة بن قدامة قال حدثني سلمان الفارسي، قال: حدثني عمار و قال: اخبرك عجبا؛ قلت: حدثني يا عمار، قال نعم، شهدت علي بن ابي طالب (ع) و قد ولج على فاطمة (ع) فلما بصرت به نادت، ادن‏ لاحدثك‏ بما كان و ما هو كائن و بما لم يكن الى يوم القيامة حين تقوم الساعة.
سلمان فارسي ميگويد: عمار به من گفت: آيا مي‌خواهي مطلب عجيبي به تو خبر دهم؟ گفتم اي عمار بگو گفت: بله، من شاهد بودم كه روزى امير المؤمنين بر حضرت صديقه طاهره (سلام الله عليها) وارد شد، هنگامى كه ‏چشمان فاطمه عليها سلام بر او افتاد، عرضه داشتند: نزديك بيا تا براي تو از خبرهاي گذشته، الآن و آنچه تا قيامت روي خواهد داد حكايت كنم.[2]
در اين روايت که در کتب قديمي ذکر شده است به صراحت به مقام علمي حضرت اشاره شده است وخبر دادن از آينده وحال و اطلاع از آن، چيزي نيست که با علم و دانش عادي و معمولي قابل انجام باشد.

پی نوشت: ------------------------------
[1] . ابن بابويه، علل الشرائع (قم، چ اول، 1385ش)، ج‏1، ص179 ؛ حلي، مختصر البصائر، (قم، موسسه نشر اسلامي، چ اول، 1421ق) ص504.
[2] . ابن عبد الوهاب، عيون المعجزات، (قم، چاپ: اول، بى تا) ص54.