در ازدواج دختر و پسرى، دختر با إجازه پدرش به پسر براى جارى نمودن عقد دائم بين خودشان وكالت داده است، و پسر بنا به وكالتى كه دختر به وى داده است خودش عقد دائم را بين خود و موكّله ‏اش از روى رساله و به قصد انشاء جارى نموده است، و براى اطمينان بيشتر- با اينكه قواعد دستور زبان عربى را نمى ‏داند ولى معناى هر يك از كلمات صيغه عقد دائم را مى ‏داند- يك بار هم عقد را در دو صيغه "أنكحت موكّلتى ... لنفسى دواما على الصّداق المعلوم" و "زوّجت موكّلتى ... لنفسى دواما على الصّداق المعلوم" به ترتيب با جوابهاى "قبلت النّكاح على الصّداق المعلوم" و "قبلت التّزويج على الصّداق المعلوم" اجراء كرده است. با توجّه به اين كه پسر دستور زبان عربى را نمى ‏داند (ولى با دانستن معناى هر يك از كلمات، با قرائت صحيح، به قصد انشاء، عقد دائم را در دو صيغه فوق هم به زبان عربى و هم براى تأكيد به زبان فارسى بين خود و موكّله ‏اش جارى نموده است) آيا عقد صحيح است يا خير؟

عقد مذكور صحيح است.
پي نوشت:
امام خمينى(ره)، استفتائات، ج ‌3، ازدواج و مسائل مربوط به آن، صيغه عقد ازدواج، س 39