نصوح از ماده "نصح" است. نصح‏ يعني خيرخواهي خالصانه. ناصح را كه ناصح مي‏ گويند به اعتبار اين است كه‏ خيرخواه، خالصانه و مخلصانه ورود مي كند. توبه نصوح يعني توبه خالصانه و مخلصانه‏. توبه ‏اي كه انسان، از عمق روح توبه كند.

پيغمبر(ص) فرمود مقصود از توبه نصوح، توبه غيرقابل بازگشت است، توبه ‏اي كه‏ دوباره انسان را به گناه برنگرداند. اميرالمومنين(ع) توبه نصوح را در نهج ‏البلاغه بيان كرده اند، فرموده است شش پايه دارد : پشيماني شديد از گذشته، تصميم اكيد نسبت‏ به آينده، حقوق خدا و حقوق مردم در گذشته را ادا كردن، هر چه حقي از خدا فوت شده، نمازي ، روزه ‏اي ، حجي فوت شده است، حقوق الهي را انجام‏ دادن، حقوق مردم را ادا كردن، اگر ديوني از مردم هست، هر نوع دِيني  غيبتي از كسي كرده‏ اي، اينها را به هر شكلي كه برايت ممكن است صاف‏ بكني، ديني كه بايد بدهي بدهي، اگر نمي ‏تواني بدهي لااقل رضايت مردم را به دست بياوري، غيبت اشخاص را كرده ‏اي، رضايتشان را به دست بياوري ، اگر مرده و رفته ‏اند، به جاي آن براي آنها طلب مغفرت كني.[1]

 توبه نصوح ، پنج ثمره بزرگ دارد:
اول: بخشودگى سيئات و گناهان.
دوم:ورود در بهشت پر نعمت الهى.
سوم:عدم رسوائى در آن روز كه پرده ها كنار مي رود، و حقايق آشكار مى گردد، و دروغگويان تبهكار خوار و رسوا مى شوند، آرى در آن روز پيامبر (صلى اللّه عليه و آله و سلّم ) و مؤ منان آبرومند خواهند بود، چرا كه آنچه گفتند به واقعيت مى پيوندد.

چهارم: اينكه نور ايمان و عمل آنها از پيشاپيش و سمت راست آنها حركت مى كند و مسير آنها را به سوى بهشت روشن مي سازد.

پنجم: اينكه توجهشان به خدا بيشتر مى گردد، لذا رو به سوى درگاه خدا مى آورند و از او تقاضاى تكميل نور و آمرزش كامل گناه خويش مى كنند.[2]

پي نوشت:-------------------

[1] آشنايي با قرآن. شهيدمطهري. ج8 ص106و107

[2] تفسير نمونه ج24 ص292