يك پسر و يك دختر مدّت چهل سال يا بيشتر به اسارت برده شده ‏اند، و اين دو نفر در آن موقع يك عمو، سه عمّه و يك جدّه پدرى داشته ‏اند، پس از يك سال، جدّه فوت كرده و دارائى آنان به اختيار عمو بوده، و پس از فوت عمو پسر او تصرّف و تملّك نموده، نامبردگان تاكنون مفقود الأثر مى ‏باشند و از حيات و ممات آنان أثرى نيست تكليف شرعى اين أموال را كتبا مرقوم فرمائيد.

‏
تا يقين به مردن آنها پيدا نشده أموال آنها محكوم به ملكيّت براى خود آنها است، و بايد براى آنها حفظ كنند، و تصدّى آن با حاكم شرع است، و اگر يقين به مردن آنها پيدا كنند أموال متعلّق به ورثه حال مردن آنها است، على ما فرض اللّه.
پي نوشت:
امام خمينى(ره)، استفتائات، ج ‌3، احكام ارث، س 147