معجزه هيچ شباهتى با كار نوابغ ندارد، زيرا معجزه كارى است كه اساساً از قدرت هر انسانى بيرون است؛ به عبارتي معجزه، امر خارق العاده اي است كه با اراده خداوند متعال از شخص مدعي نبوت، ظاهر مي شود و نشانه صدق ادعاي اوست. در حالى كه ممكن است در مقابل هر نابغه اى فردى همانند او پيدا شود و مقابله به مثل كند. 
به علاوه كارهاى نوابغ هميشه در محدوده معيّنى است، يكى در ادبيات نابغه است، ديگرى در هنر، و سوّمى در رياضيات، و چهارمى در صنعت، ولى اعجاز انبياء هيچ گونه محدوديتى ندارد.يا به تعبير ديگر نوابغ آنچه را مى دانند انجام مى دهند نه آنچه را مردم مى خواهند، در حالى كه معجزات انبياء طبق درخواست مردم ـ البتّه مردمى كه جوياى حق بودند نه بهانه جويان ـ صورت مى گرفت.
به علاوه نوابغ معمولا با تعليم و تربيت، استعدادهاى درونى خود را شكوفا مى سازند و بدون تحصيل علم و تمرين مستمر، قادر بر انجام كارى نيستند، ولى اين مسأله در مورد انبياء صادق نيست.

منبع:
1. پيام قرآن، آيت الله مكارم شيرازي، ج 7، ص 281.

2. آموزش عقائد، آيت الله مصباح يزدي، ص 220.