زماني كه مرجع در مورد مساله اي تعبير «اقوى»، «بعيد نيست»، «ظاهراً»، «خالى از وجه نيست»، «خالى از قوت نيست»،«جايزنيست» بياورد اين بدين معناست كه در اين مسائل فتوا داده و در هيچ يك از اين موارد محلّ رجوع به مرجع ديگري نيست و بايد مقلد در اين مساله از همان مرجع، تقليد نمايد .[1]

پي نوشت:

[1] . آيت الله فاضل، جامع المسائل ، ج‌2، س 29