آب آشاميدنى شهر دامغان گچ دارد و طبق تشخيص كارشناس و خبره استفاده از آن بدون تصفيه مضر است از طرفى در شش فرسخى دامغان چشمه‏ اى است كه آب بسيار فراوانى دارد و آزمايش كرده ‏اند كه بدون تصفيه قابل شرب است و ضمنا قراء اطراف و باغستان شهر از اين آب مشروب مى ‏گردد حالا دولت مى‏ خواهد آب آشاميدنى شهر را از محل مركزى چشمه يعنى نقطه جوشش آب بوسيله لوله كشى تأمين كند با توجه به اينكه محل چشمه بوسيله دولت سنگ چين شده و تجاوزى به نهر آب كسى نمى ‏شود و دولت تعهد كرده كه نهر و چشمه را لايروبى كند و آب چشمه هم بقدرى زياد است كه با لوله ‏كشى كم نمى ‏شود آيا استفاده از اين چشمه با طريق مذكور شرعا مانعى دارد يا خير؟

با فرض اينكه چشمه ملك كسى نيست و حق كسى هم تضييع نمى‏ شود مانع ندارد.
پي نوشت:
امام خمينى(ره)، استفتائات، ج ‌2، احياء موات و مشتركات، مشتركات راهها، س 58