آن چه كه ما وظيفه داريم آن است كه همه اعمال عبادي از جمله نماز را به خاطر خدا انجام دهيم نه به خاطر دل و هواي نفس و معمولا اين شيطان است كه وسوسه مي كند و مي گويد:« اين نماز باب طبع نبود و دلچسب نشد» لذا بايد با او مخالفت نمود و الّا مرتبه بعد نيز نمي گذارد حواس انسان جمع شود و باز ممكن است نوبت به مرحله سوم برسد و به اين ترتيب به وسواس كه بزرگ ترين دام شيطان است مبتلا شده كه نجات از آن خيلي مشكل است.
بنابراين اگر نمازي كه خوانده ايد از نظر ظاهر مطابق آن چه در رساله مراجع تقليد آمده بوده و هيچ شرط و يا جزيي را ترك و يا خراب نكرده ايد تكرار لازم نيست و طبق آن چه كه ائمه عليهم السلام فرموده اند براي جبران عدم حضور قلب در نماز نيز مي توانيد به جاي تكرار خود نماز به خواندن نافله هاي هر يك از نمازهاي پنچ گانه - كه كيفيت آن در رساله هاي مراجع ذكر گرديده – اقدام نماييد.

پي نوشت :
كتاب پرسش ها و پاسخ هاي نماز، سيد حسن موسوي.