بر اثر كمى حافظه و ناراحتى‌هاى جسمى و روحى و خانوادگى، كثير الشك شده‌ام و در نمازها زياد حواسم پرت مى‌شود، هر چه مسائل مربوط به شكيات را مى‌خوانم زود فراموشم مى‌شود، به همين جهت تا كنون به شكيّات كمتر اعتنا كرده‌ام يا به «سجده سهو» اكتفا مى‌كنم؛ در حالى كه بارها نماز را تكرارى خوانده‌ام امّا بازهم حواسم پرت مى‌شود، تكليف چيست؟

جواب:

شك كثير الشك اعتنا ندارد و نماز صحيح است.

پي نوشت:

امام خميني(ره)، استفتائات، ج1، احكام نماز، س162