با توجه به اولين مسأله در رساله در مورد روزه كه بايد مقداري قبل و مقداري قبل از اذان صبح و مغرب نبايد كار مبطل روزه كرد تا يقين حاصل شود كه تمام را روزه بوده ايم، اين مقدار زماني چقدر است؟ و با توجه به معين كردن وقت اذان بطور دقيق در ايران آيا لزومي دارد؟ و اگر شخصي ندانسته اين زمان را رعايت نكند ولي يقين حاصل كرده باشد، حكم چيست؟

جواب:

لازم نيست قبل از طلوع فجر امساك كند مگر اينكه يقين كه اگر احتياط نكند بعضي از روزها خوردن او بعد از فجر خواهد بود در اين صورت از باب احتياط لازم است قبل از فجر امساك كند و به هر حال در طرف فجر تا يقين به طلوع فجر حاصل نشده است امساك لازم نيست ولي در طرف مغرب تا يقين به دخول وقت حاصل نشده خوردن جايز نيست و معيار اذان يا تعيين وقت توسط تقويم نيست بلكه معيار در طرف مغرب از بين رفتن سرخي طرف مشرق است و اين حكم در صورتي كه علم به سقوط قرص باشد مبني بر احتياط است و نسبت به گذشته اگر يقين به خوردن در روز حاصل نشود حكم به صحت مي شود.

پي نوشت:

پايگاه اطلاع رساني حضرت آيت الله سيستاني، بخش  روزه، س9