با سلام. سوال شما از مسئله‌اي است كه وقوع خارجي پيدا نكرده لذا قضاوت درباره امور عدمي كار دقيقي نيست. اما توجه به نكات زير مي‌تواند ما را به برداشتي احتمالي از عملكرد پيامبر رهنمون سازد:

- پيامبر خدا از جمله پيامبران اولوالعزم و اسلام ديني با داعيه جهان شمولي بود.

- پيامبر نيز وعده پيروزي مسلمانان بر ايرانيان را به اعراب داده بود.

- خسرو پرويز نامه دعوت پيامبر به اسلام را پاره كرده بود. همچنين او دستور دستگيري پيامبر را به مأمورانش داده بود.

- روش پيامبر دعوت اقوام و ملل به اسلام بود و در صورت اباء حاكمان از پذيرش حق يا اجازه نشر آيين اسلام به آنان حمله مي‌كردند و به مجرد باز شدن فضاي تبليغ دست از جنگ مي‌كشيدند اين در حالي است كه روش خلفاي اهل تسنن در حمله به ايران با رويه پيامبر فاصله داشت.

با توجه به نكات فوق به نظر مي‌رسد پيامبر براي نشر اسلام به ايران حمله مي‌كردند اما نه به صورتي كه خلفا حمله كردند. همچنين با توجه به روش پيامبر، ايشان پس از حملات اوليه (و شكست پادشاهي ايران و باز شدن فضاي تبليغ و گفتمان ديني) بخش عمده فعاليت خودش و يارانش را بر مسائل فرهنگي و تبليغي مي‌گذاشت و بدين وسيله به پيشبرد اسلام مي‌پرداخت.