اين مسأله چند صورت دارد: صورت اول: اگر از ده روز بيشتر نشود بايد تمام آن را حيض قرار دهد. صورت دوم: اگر از ده روز بيشتر شود و همه خونها به صفات حيض باشد، بايد از موقع ديدن خون به شماره روزهاي عادتش حيض و بقيه را استحاضه قرار دهد. مثلاً اگر دوازده روز خون با نشانه هاي حيض ديده و شماره عادت او هفت روز است، هفت روز اول را حيض و پنج روز دوم را استحاضه قرار دهد. صورت سوم: اگر از ده روز بيشتر شود ولي خونهايي كه ديده يك جور نباشد، بلكه چند روز از آن نشانه حيض و چند روز ديگر نشانه استحاضه داشته باشد، چنانچه شماره روزهايي كه نشانه حيض دارد با شماره روزهاي عادت او يك اندازه است، در اين صورت بايد همان روزها را حيض و بقيه را استحاضه قرار دهد. صورت چهارم: اگر از ده روز بيشتر شود و خونهايي كه ديده يك جور نباشد، و شماره روزهايي كه نشانه حيض دارد از شماره روزهاي عادت او بيشتر شود، در اين صورت فقط به اندازه روزهاي عادت را حيض و در زايد بر آن كه نشانه هاي حيض داشته باشد و بيشتر از ده روز نباشد بنابر احتياط جمع كند بين تروك حائض و افعال مستحاضه(*). صورت پنجم: اگر از ده روز بيشتر شود و خونهايي كه ديده يك جور نباشد، و شماره روزهايي كه نشانه حيض دارد از سه روز بيشتر ولي از شماره روزهاي عادت كمتر باشد، در اين صورت همان روزها را حيض قرار دهد و در زايد آن تا مقدار عادت بنابر احتياط واجب جمع كند بين تروك حائض و اعمال مستحاضه(*).
پي نوشت:
پايگاه اطلاع رساني حضرت آيت الله وحيد خراساني، ويژه بانوان، حيض، س 79