اين مسأله چند صورت دارد: صورت اول: در وقت عادت خوني ديده كه صفات حيض را ندارد، در اين صورت حيض حساب ميشود. ولي چنانچه بعداً بفهمد حيض نبوده - مثل اين كه پيش از سه روز پاك شود - بايد عبادتهايي را كه به جا نياورده قضا نمايد. صورت دوم: مقداري جلوتر از ايام عادت خون فاقد صفات را ديده، به قدري كه عُرفاً بگويند عادتش جلو افتاده(*)، در اين صورت آن خون محكوم به حيض است. ولي چنانچه بعداً بفهمد حيض نبوده، بايد عبادتهايي را كه به جا نياورده قضا نمايد. صورت سوم: مقدار زيادي جلوتر از وقت عادت خون فاقد صفات را ببيند، در اين صورت حيض حساب نميشود. صورت چهارم: اگر از اول ايام عادت خوني نديده باشد و مقداري با تأخير، خون فاقد صفات را ببيند، مثلاً اگر عادت او هفت روز است و هميشه از دهم ماه شروع ميشود، اين خون را از روز دوازدهم ببيند و تا شانزدهم ادامه پيدا كند. در اين صورت تمام اين پنج روز حيض حساب ميشود. ولي چنانچه بعداً بفهمد حيض نبوده - مثل اينكه روز چهاردهم پاك شود - بايد عبادتهايي را كه به جا نياورده قضا نمايد. صورت پنجم: از اول ايام عادت خون داراي صفات حيض ببيند و در بين آن يا بعد از آن خوني ببيند كه فاقد صفات باشد، در اين صورت هم اگر خون فاقد صفات خارج از ايام عادت نباشد حيض حساب مي شود. صورت ششم: اگر از اول ايام عادت خوني نديده باشد و دو روز يا بيشتر بعد از تمام شدن ايام عادت خون فاقد صفات را ببيند، در اين صورت حيض نيست. صورت هفتم: اگر از اول ايام عادت خوني نديده باشد و كمتر از دو روز بعد از تمام شدن ايام عادت خون فاقد صفات را ببيند، در اين صورت بنا بر احتياط واجب جمع كند بين تروك حائض و اعمال مستحاضه.
پي نوشت:
پايگاه اطلاع رساني حضرت آيت الله وحيد خراساني، ويژه بانوان، حيض، س 68