ج. در صورتى كه احتمال مى‌دهند دسترسى به چيزى پيدا كنند كه به واسطه آن علم يا ظن به وقت پيدا مى‌كنند، احتياط در تأخير نماز است. ولى اگر به خاطر تأخير، خود به خود علم و يا ظن به وقت پيدا مى‌شود، احتمال دارد همين قدر كه گمان به وقت پيدا كردند، بتوانند نماز بخوانند ولى اگر عسر و حرج نباشد احتياط در تأخير نماز است.
پي نوشت :
استفتاءات ( آيت الله بهجت )؛ ج 2 ، احكام نماز ، مقدمات نماز ، وقت نماز ، س 1477.