اگر دارويى، نه براى نجات جان بيمار بلكه جهت تسكين و مداواى بيمارى‌ هايى كه باعث آزار بيمار مى‌شود (همانند تب، خارش، درد، زخم و ...) مصرف شوند و بدانيم يا احتمال دهيم كه اين داروها مؤثرند و با توجه به اينكه اكثر داروهاى مؤثر، در كوتاه يا درازمدت داراى عوارض زيادى مى‌باشد، در صورت تجويز پزشك و ايجاد عارضه (كه گاهى بدتر از بيمارى اوليه مى‌باشد)، آيا پزشك مسئوليتى به عهده خواهد داشت؟ (لازم به ذكر است شايع‌ترين و بيشترين تجويز دارو در چنين موارد صورت مى‌گيرد و اهميّت فراوانى دارد). 
ج. اگر دورترين راه از هلاك را رعايت كند، مسئوليتى ندارد.
پي نوشت :
استفتاءات ( آيت الله بهجت )؛ ج 3 ، احكام انواع شغل ها و درآمدها ، پزشكي ، س 3927.