درست است كه كعبه در زمان حضرت ابراهيم ترميم و تجديد بنا شد, اما اولين كسي كه اين خانه را بنا كرد, حضرت آدم بود و بعد در طوفان نوح خراب شد و حضرت ابراهيم ـ با فرزندش اسماعيل ـ پايه هاي آن را بالابردند (و اذ يرفع ابراهيم القواعد من البيت).

 پنج سال قبل از بعثت پيامبر(ص), وقتي ايشان 35ساله بود, اندوخته واشياي گران بهايي كه در چاهي ميان كعبه قرار داشت, دزديده شد; لذا قريش تصميم گرفتند ديوارهاي آن را بالاببرند و سقفي بر آن بزنند. بنابراين چهارديواري را خراب كردند و از نو بنا نهادند و تمام طوائف عرب در اين كار سهيم بودند و همه كمك كردند. ديوار كعبه به جايي رسيد كه مي بايست حجرالاسود را در جاي خود نصب كنند. بين طوائف قريش نزاع درگرفت و هر قبيله اي مي خواست اين افتخار نصيب او گردد. نزديك بود جنگ و خونريزي به وجود آيد. پدر امّ سلمه , كه از همه پيرتر بود, پيشنهاد كرد نخستين كسي را كه از درمسجدالحرام وارد شود, قاضي قرار دهند و هر چه بگويد, عمل كنند. همه قبول كردند.

نخستين كسي كه وارد شد, رسول خدا (ص)بود. چون او را ديدند, با كمال خرسندي گفتند: (هذاالاءمين رضينا هذا محمّد; اين امين است). اين محمد است. ما به قضاوت او راضي هستيم. پيامبر فرمود: جامه اي نزد من آوريد. آن گاه سنگ را برداشت و بر روي جامه نهاد و سپس گفت: هر طايفه اي يك گوشه جامه را بگيرد. پس همه آن را بلند كردند و به پاي كار رساندند. آن گاه پيامبر(ص) حجرالاسود را در جاي خود نصب كرد و مشكل قريش حلّ شد.

منبع:

دكتر محمد ابراهيم آيتي , تاريخ پيامبر اسلام , ص 79.