رسول اكرم صلّى اللّه عليه و اله از همان ابتدا صداهايى را مى ‏شنيد و توسط ملائكه محافظت مى ‏شد. سيد شريف رضى در نهج البلاغه از اميرمومنان على عليه السّلام روايت مى‏ كند كه آن حضرت فرمود: «خداوند متعال همان وقتى كه رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله از شير گرفته شد يكى از بزرگ‏ترين ملائكه‏ اش را به طور شبانه روزى مأمور كرد كه آن حضرت صلّى اللّه عليه و اله را به سوى مكارم و محاسن اخلاق راهنمايى كند.[1]
ابن ابى الحديد در شرح نهج البلاغه مى‏ نويسد: «بعضى از اصحاب امام باقر عليه السّلام در مورد قول خداوند تبارك و تعالى كه مى‏ فرمايد: «إِلَّا مَنِ ارْتَضى‏ مِنْ رَسُولٍ فَإِنَّهُ يَسْلُكُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ رَصَداً»؛[2] مگر رسولى كه برگزيند و بى‏ ترديد از پيش رو و پشت سرش مراقبينى مى ‏گمارد؛ سؤال كردند. آن حضرت عليه السّلام فرمود: «خداوند تبارك و تعالى فرشتگانى را موكّل انبياى خود مى‏ كند كه از اعمالشان محافظت مى‏ كنند و در تبليغ رسالتشان آنها را يارى مى‏ كنند و يكى از ملائكه بزرگ از هنگامى كه حضرت محمد صلّى اللّه عليه و اله از شير گرفته شد، او را به خيرات و مكارم اخلاق ارشاد مى‏ كرد و از شرّ و اخلاق ناپسند باز مى‏ داشت.»[3] ابن ابى الحديد در شرح نهج البلاغه از امام باقر عليه السّلام روايت مى‏ كند: خداوند يكى از فرشتگان بزرگ را موكّل بر حضرت محمّد صلّى اللّه عليه و اله قرار داد كه از وقتى كه آن حضرت از شير گرفته شد، از او مواظبت مى‏ كرد و او را به سوى خيرات و مكارم اخلاق رهنمون بود، و او را از شرور و اخلاق ناپسند برحذر مى‏ داشت. او حضرت محمد صلّى اللّه عليه و اله را مورد خطاب قرار مى‏ داد و مى‏ گفت: السلام عليك يا محمد يا رسول اللّه. در آن هنگام او جوانى بود و هنوز به رسالت نرسيده بود و گمان مى‏ كرد كه اين صدا از سنگ‏ها و اشياى ديگر است، اما هنگامى كه تأمل مى‏ كرد چيزى را نمى‏ ديد.»[4]

پي نوشت: -------------------------
[1] . نهج البلاغه، خطبه قاصعه.
[2] . جن، 27.
[3] . ابن ابي الحديد،‌شرح نهج البلاغة، ج 13، ص 207.
[4] . ابن ابي الحديد، شرح نهج البلاغة، ج 13، ص 207 و نيز: مجلسي، بحار الانوار، ج 15، ص 361 .