بدون ترديد، مهريه ‏هاى سنگين نمى‏ تواند تضمينى براى ازدواج پايدار و زندگى آرام و سعادتمند باشد؛ زيرا اگر چنين مى ‏بود، جمله «مهرم حلال و جونم آزاد» را نمى‏ شنيديم.
مرد اگر در زندگى زناشويى به بن‏ بست برسد، آن‏قدر همسرش را مى‏ آزارد تا او را وادار كند از مهرش بگذرد و خود را رها سازد كه البته اين رفتار بر اساس روايات دينى، بسيار ناشايست و ناجوانمردانه است.
رسول خدا (صلى الله عليه وآله) فرمود: خداوند از مردى كه همسرش را مى‏ آزارد تا از مهر خود بگذرد، همان‏قدر خشمگين مى‏ شود كه از گريه يتيم به خشم مى ‏آيد.[1]
مهريه به معناى صداق و نشانه راستى و درستى است؛ به همين دليل قرآن كريم از واژه «صدقه» استفاده كرده است : (و اتوا النساء صدقاتهن نحلة)[2]
وقتى مرد، چيزى را با اين عنوان به زن مى‏ دهد، يعنى علاقه من به تو راستين است و دروغين نيست و اگر مرد مجبور شود بيشتر از توان خود بپردازد، به طور قطع ديگر نمى ‏تواند نشانه صداقت او باشد؛ بنابراين به دختر و خانواده او توصيه مى‏ كنيم به علل واهى و غيرمنطقى (چشم و هم‏چشمى، فخرفروشى، مقايسه، رقابت، فزون‏ طلبى و...)مهريه ‏هاى سنگين را بر همسر آينده دخترشان تحميل نكنند و متوجه پيامدهاى منفى آن باشند. مهريه بالا به طور قطع نشانه شخصيت والاى دختر نيست.

پي نوشت:

[1]  حسين نورى، مستدرك الوسائل، ج 15، ص 380.

[2] سوره نساء، آيه 4.

پاسخ از حجت الاسلام دهنوي.