برخي ممكن است براي اثبات ازدواج و اولاد دار بودن حضرت مهدي ‏(عج) به كنيه «اباصالح» استدلال كنند يعني پدر صالح، كه اين، دلالت بر وجود فرزندي به نام صالح براي حضرت دارد.
اولاً: بايد توجه داشت كه كنيه‌ها در فرهنگ عربي لزوماً بيانگر نسبت‌هاي خانوادگي نيستند. از اين رو ممكن است كه تكنّي [يعني جعل كنيه توسط ديگران براي] حضرت به اين كنيه به جهت آن باشد كه امام زمان‏ عليه السلام پدر و مجري اصلاح جامعه است، او تنها كسي است كه به اذن و اراده الهي جامعه بشري را در سطح كره زمين اصلاح خواهد كرد. همان گونه كه در روايتي پيامبرصلي الله عليه وآله درباره خود علي بن ابي طالب ‏عليه السلام فرمود: «من و علي دو پدر اين امّتيم».

ثانياً: كلمه «اَب» در لغت عرب تنها به معناي پدر نيست بلكه به معناي «صاحب» نيز آمده است. «اباصالح» يعني كسي كه صُلحايي [افراد صالح] در اختيار دارد.
 ثالثاً: ممكن است كه اين كنيه از آيه «وَلَقَدْ كَتَبْنا فِي الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الأَرْضَ يَرِثُها عِبادِيَ الصّالِحُونَ »" 1 " گرفته شده باشد.

پي نوشت:

1- سوره انبياء، آيه 105

(كتاب موعودشناسي وپاسخ به شبهات.علي اصغررضواني)