جواب: نيّت افطار و خوردن موجب بطلان روزه نمى‌شود. ولى اگر نيت كند كه روزه نباشد روزه او باطل است و فقط قضاى آن روز بر او واجب است و كفاره ندارد، چون كفّاره وقتى واجب مى‌شود كه يكى از مفطرات را مرتكب شود.
پي نوشت :
جامع المسائل (فارسى – آيت الله فاضل )، ج‌1، احكام روزه ، نيت ، س 537