در 23 ربيع الاوّل سال 201 هـ ق حضرت فاطمه معصومه (سلام الله عليها) كه به قصد عزيمت به خراسان و ديدار برادر ترك ديار نموده بودند، وارد قم شدند. خبر ورود آن حضرت به قم براى همه مسرّت آفرين و هيجان انگيز بود. بزرگان و ساير مردم، به استقبال آن حضرت آمدند و پروانه وار و مشتاقانه ايشان را در ميان گرفتند.[1]

در روايتي از امام رضا (ع) درباره فضيلت زيارت حضرت معصومه (س) چنين امده است : 
« مَنْ زَارَهَا عَارِفاً بِحَقِّهَا فَلَهُ الْجَنَّة:  هر كس او را -در حاليكه به حقيقت ايشان شناخت دارد- زيارت كند، بهشت بر او واجب مي شود.» [2]
در روايتي از حضرت جواد ع در اين باره آمده است : 
« مَنْ زَارَ عَمَّتِي بِقُمَّ فَلَهُ الْجَنَّةُ ـــ هر كس عمه ام را در قم زيارت كند بهشت بر او واجب است .» [3]

پي نوشت ها:

[1] علي اصغر فقيهي، قم در مسير تاريخ.
[2] مستدرك‏ الوسائل ج 10 ص 368 باب 74.
[3] بحارالأنوار ج 48 ص 316.